Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΜΕΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΘΕΪΚΟΤΗΤΑΣ 26-10-2001

O ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΜΕΝΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΘΕΙΚΟΤΗΤΑΣ 26-10-2001


Η δυαδική, πρόσωπο με πρόσωπο σεξουαλική σχέση δεν θα εξαφανιστεί στην Ελεύθερη Παγκόσμια Ανθρώπινη Κοινωνία. Θα υπάρχει κι αυτή, μια ακόμη κλωστή στο ατέλειωτο κουβάρι των εκδηλώσεων της Ανθρώπινης ερωτικής έκφρασης, σε εντελώς διαφορετική βάση, κρατώντας – αποκαλύπτοντας στην πραγματικότητα – την ιδιαίτερη ποιοτική της υπόσταση.
Στα σημερινά χρόνια της κορύφωσης και του τέλους της Ανθρώπινης Προϊστορίας, η δυαδική σεξουαλική σχέση υπάρχει εκφυλισμένη στα ψιλά γράμματα ενός πρότυπου διμερούς συμβολαίου, του γάμου, οι αλλοτριωτικές ερωτικές και υπαρξιακές παραδοχές του οποίου (υπαρξιακή υποδούλωση του Ανθρώπου στον ερωτικό δεσμό που ο ίδιος δημιουργεί, υπαρξιακή απορρόφηση στην αγωνία για τη διατήρησή του ) ζουν σε κάθε τέτοια σχέση ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι η τυπική-νομική επικύρωση.
Αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίζει από το να διακρίνουμε την ιδιαίτερη ποιότητά της για τον Άνθρωπο. Δίχως να υπεισέλθουμε στις αναλυτικές λεπτομέρειες της υπόθεσης, μπορούμε επιγραμματικά να πούμε ότι ο Έλεύθερος Άνθρωπος θα είναι σε θέση να εμπειριώνει το γεγονός ότι η ελεύθερη διαλεκτική της κοινωνικής παραγωγής της Ανθρώπινης υπόστασης εκδηλώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε το να κάνει ένας Άνθρωπος έρωτα μ’ έναν άλλο Άνθρωπο να ισοδυναμεί κοσμικά με το να κάνει έρωτα με ολόκληρο τον Ανθρώπινο Κόσμο.
H Ανθρώπινη υπόσταση παράγεται κοινωνικά έχοντας την Ανθρώπινη μονάδα από τη μία και τον Ανθρώπινο κόσμο από την άλλη ( δηλαδή το άπειρο Σύμπαν, αν εννοήσουμε τον Ανθρώπινο κόσμο στην πραγματική,κινούμενη διαρκώς από την αφηρημένη προς την πραγματωμένη μορφή της Ανθρώπινης Πράξης υπόστασή του ) ώς αμοιβαία αντανακλώμενους πόλους της αρχικής ( και τελικής ) Ανθρώπινης διάκρισης και της τελικής ( και αρχικής ) Ανθρώπινης ενότητας.
Η Ανθρώπινη μονάδα που κάνει έρωτα με μιά Άλλη ενσαρκώνει μια ολοκληρωμένη fractal φανέρωση της ολοκληρωμένης ( Θεϊκής ) Ανθρώπινης παρουσίας στον κόσμο. Και οι δύο φρακταλίζονται στο Άπειρο. Γι’ αυτό και κάθε Ανθρώπινη μονάδα που κάνει έρωτα με μια Άλλη περιέχει ολόκληρο τον Ανθρώπινο κόσμο. Γι’ αυτό και κάθε τέτοια Ανθρώπινη συνουσία είναι στην κυριολεξία ένα ολόκληρο ξεχωριστό Σύμπαν.
Η ποικιλοειδώς πολλαπλή σεξουαλική συνεύρεση για τον Ελεύθερο Άνθρωπο θα είναι ένας ανεξάντλητος θησαυρός αισθητηριακού εκχειλίσματος. Το πλήρες άνοιγμα των αισθήσεων στη μαγεία του πλούτου του Ανθρώπινου σώματος θα είναι ο δρόμος για την άμεση εμπειρίωση του φυσικού θαύματος της υλικής του πραγματικότητας, ο δρόμος για να γίνουν οι αισθήσεις του επιτέλους Ανθρώπινες (σφραγισμένες από το Ανθρώπινο άγγιγμα κι όχι από τις νομοτέλειες των διαδικασιών ενός φυσικού-ζωικού οργανισμού που αγωνίζεται για την επιβίωσή του).
Η πρόσωπο με πρόσωπο, δυαδική σεξουαλική επαφή είναι αυτή που θα δίνει τη δυνατότητα στον Ελεύθερο Άνθρωπο να δημιουργεί μονομιάς ένα ολόκληρο Ανθρώπινο Σύμπαν, διαφορετικό με κάθε άλλο Άνθρωπο, διαφορετικό την κάθε φορά. Σ’ αυτήν θα μπορεί να βιώνει τη φυσική ειδολογική του διαφορά στην καθαρή ( Θεϊκή ), άπειρη πραγματικότητά της, να εμπειριώνει ενωμένα σε μία και μόνη Πράξη του τα άπειρα fractal επίπεδα με τα οποία η Ανθρώπινη-Θεϊκή παρουσία φανερώνεται στον κόσμο, από το σωματικό στο κοσμικό και το αντίστροφο.