Ο δικτυακός τόπος που έχετε επισκεφτεί είναι αφιερωμένος στην επαναστατική θεωρία της Θεϊκότητας του Ανθρώπινου είδους. Η θεωρία αυτή είναι μια ιδέα, ένα όραμα, μια πρόθεση και μια γνώση που εμφανίστηκε στο μυαλό μου εντελώς αναπάντεχα στο γύρισμα της νέας χιλιετίας. Εν συνεχεία, πάνω στην πρωταρχική ενόραση προσπάθησα να σκιαγραφήσω το σκελετό μιας ολοκληρωμένης αντίληψης για τον Άνθρωπο και την Ιστορία του - μια αντίληψη που εφορμά από την ιδιάζουσα Παγκόσμια κατάσταση του 21ου αιώνα για να επιστρέψει και πάλι σ’ αυτήν, αφού στο μεταξύ επιχειρήσει να αρθρώσει μια απάντηση στα προαιώνια ερωτήματα για τον προορισμό και το νόημα της Ιστορίας και την πραγματική φύση του Ανθρώπινου είδους. Οι βασικές θέσεις της θεωρίας είναι συνοπτικά οι εξής:
- O 21oς αιώνας σημαδεύει την ολοκλήρωση της μετατροπής του Παγκόσμιου Κεφαλαίου από μια ιστορική δύναμη εκμετάλλευσης του Ανθρώπου και της Φύσης σε μια «φυσική» δύναμη καθολικής τους εξόντωσης. Η πραγματικότητα του 21ου αιώνα είναι ο θάνατος του Ανθρώπινου Κόσμου. Η μοναδική δυνατότητα επιβίωσής του είναι η Παγκόσμια Επανάσταση του Ανθρώπινου είδους και η ολοσχερής καταστροφή του Κεφαλαίου. - Ο 21ος αιώνας είναι η Παγκόσμια εποχή του τέλους της Ιστορίας ως της φυσικής-οντολογικής εκείνης συνθήκης που διαφοροποιεί το Ανθρώπινο άτομο από το Ανθρώπινο είδος ορίζοντας το πρώτο ως de facto θνητό και το δεύτερο ως εν δυνάμει αθάνατο. Ο 21ος αιώνας σηματοδοτεί το οριακό σημείο της άρσης αυτής της διαφοροποίησης, είτε από την πλευρά της υπαγωγής του είδους στη θνητότητα του ατόμου είτε από την αντίθετη πλευρά της ανύψωσης του ατόμου στο επίπεδο της αθανασίας του είδους. Η μόνη πραγματική δυνατότητα επιβίωσης του Ανθρώπινου είδους ταυτίζεται με τη μετάβασή του σε μια νέα, ανώτερη φυσική-οντολογική συνθήκη. Το ιστορικό δίλημμα του 20ου αιώνα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» έχει μετουσιωθεί στον 21ο αιώνα στο φυσικό-οντολογικό δίλημμα «Θάνατος ή Αθανασία του Ανθρώπινου είδους». - Η αθανασία του Ανθρώπου είναι αθανασία της υλικότητάς του (και ακριβέστερα η δυνατότητα της διαρκούς ανανέωσης της ζωής του) κι όχι της «ψυχής» ή του «πνεύματός» του. Η δυνατότητα της αθανασίας για το Ανθρώπινο είδος έγκειται στην ιδιαίτερη πρόσβαση που έχει στην καθολικότητα της Φύσης, καθώς «ο άνθρωπος είναι το καθολικό ον της φύσης» (Μαρξ) κι αυτό είναι που συνιστά την ειδοποιό διαφορά του. Η Φύση στην καθολικότητά της είναι άπειρη, αθάνατη, κατ’ ουσίαν Θεϊκή και ο Άνθρωπος συνιστά τη μετουσίωση-μορφοποίησή της. Ο Άνθρωπος δεν είναι απλά ένα φυσικό είδος ανάμεσα στα υπόλοιπα, αλλά ο ίδιος και ο Κόσμος που δημιουργεί συνιστούν ένα νέο και διαλεκτικά επεκτεινόμενο στο άπειρο, ανώτερο οντολογικό επίπεδο ανάπτυξης του φυσικού Κόσμου. Η νέα φυσική-οντολογική συνθήκη που θα μεταβεί το Ανθρώπινο είδος είναι η πραγματωμένη Θεϊκή του φύση. - Η δυνατότητα της αθανασίας είναι μια φυσική-οντολογική ποιότητα που αφορά το Ανθρώπινο είδος συνολικά κι όχι το Ανθρώπινο άτομο μεμονωμένα. Η ιδέα της διαχωρισμένης-ατομικής επίτευξης της αθανασίας έχει συνδεθεί ιστορικά με τον κοινωνικό-ταξικό διαχωρισμό του Ανθρώπινου είδους και τις εμμονές της κυρίαρχης τάξης, και είναι σύμφυτη με την ιδεαλιστική άποψη της αθανασίας ως «ψυχικής» ή «πνευματικής» διότι ακριβώς δεν είναι παρά αφηρημένη ιδέα που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει βιωμένη εμπειρία. Η πραγμάτωση της αθανασίας έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την αποκατάσταση των σχέσεων του Ανθρώπου με τη Φύση γενικά και τη δική του φύση πιο ειδικά, πράγμα που σημαίνει την ολοσχερή καταστροφή του Κεφαλαίου και των εξουσιαστικών-αλλοτριωτικών κοινωνικών δομών και την εγκαθίδρυση μιας αυτοδιευθυνόμενης, εξισωτικής Παγκόσμιας κοινωνίας. Μόνο τότε η Φύση θα μας αποκαλύψει το μεγάλο της μυστικό και θα επιτευχθεί η αθανασία ως ελεύθερη κοινωνική προσφορά προς τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο. Μόνο τότε θα πραγματωθεί πλήρως η ισότητα των ανθρώπων, όταν κανείς δεν θα ζει λιγότερο ή περισσότερο από κάποιον άλλο κι όλοι θ’ αποκτήσουν πρόσβαση στην αφθονία του πολυτιμότερου αγαθού, της ίδιας της ζωής. - Η πραγμάτωση της Θεϊκής φύσης του Ανθρώπινου είδους δεν είναι το τέρμα της Ανθρώπινης εξέλιξης, ένας στατικός, αιώνιος «παράδεισος». Η αιωνιότητα του Ανθρώπου ως γνήσια μετουσίωση της αιωνιότητας της Φύσης είναι μια αιωνιότητα σε διαρκή κίνηση. Η πραγμάτωση της αθανασίας είναι τέλος κι αρχή ταυτόχρονα, κλείσιμο του κύκλου της θνητότητας-Αλλοτρίωσης και συνάμα το μεγαλειώδες άνοιγμα ενός νέου κύκλου, ενός κύκλου που θεμελιώνεται στην μη αναστρέψιμη κοινωνική κατάκτηση της αθανασίας όπως αντίστοιχα ο προηγούμενος θεμελιωνόταν πάνω στη βεβαιότητα και το αναπόφευκτο του ατομικού θανάτου. - Η πορεία του Ανθρώπινου είδους μέχρι σήμερα συνιστά μια διαλεκτική διαδικασία , ιστορική ως προς την ανάπτυξή της και οντολογική ως προς το περιεχόμενό της: τη διαλεκτική ιδιοποίησης/υπέρβασης του θανάτου. Για να υπερβεί το θάνατο το Ανθρώπινο είδος πρέπει πρώτα να τον κατακτήσει, να τον μετατρέψει από μια εξωτερική, φυσική καθολική επιταγή σε μια εσωτερική, Ανθρώπινη καθολική δύναμη - κι αυτό ακριβώς είναι το Παγκόσμιο Κεφάλαιο του 21ου αιώνα. Αυτή η δυναμική εσωτερίκευσης του θανάτου συνιστά το οντολογικό περιεχόμενο της ιστορικής διαδικασίας ανάπτυξης της Αλλοτρίωσης του Ανθρώπινου είδους η οποία εκδιπλώνεται σε τρεις διαδοχικούς αναβαθμούς: Καταρχήν ως διαχωρισμός στο εσωτερικό του Ανθρώπινου είδους με την εμφάνιση της ταξικής διαφοροποίησης, της εξουσίας και του κράτους. Εν συνεχεία και στο εσωτερικό της προηγούμενης φάσης, εκδηλώνεται ως εδραίωση του καπιταλιστικού συστήματος της καθολικής εκμετάλλευσης κι εμπορευματοποίησης του Ανθρώπου και της Φύσης. Τέλος, στο εσωτερικό και των δύο προηγούμενων φάσεων, ολοκληρώνεται ως μετατροπή του Κεφαλαίου από ιστορική δύναμη εκμετάλλευσης σε «φυσική» δύναμη εξόντωσης του Ανθρώπινου Κόσμου. - Ταυτιζόμενη με το θάνατο στην Παγκόσμια εποχή του τέλους της Ιστορίας, η Αλλοτρίωση επιστρέφει στην πρωταρχική της πηγή και τη φέρνει στο φως: Η Αλλοτρίωση του Ανθρώπινου είδους ευθύς εξαρχής δεν είναι παρά η θνητότητά του. Η ίδια η εμφάνιση του Ανθρώπινου είδους ως νέου καθολικού επιπέδου ανάπτυξης του φυσικού Κόσμου υπήρξε καταρχήν μια πρωτοφανής καθολική αποξένωση της Φύσης από τον εαυτό της. Από την πλευρά του Ανθρώπινου είδους η αποξένωση αυτή εκφράστηκε ακριβώς ως θνητότητα. Η άρση της αποξένωσης και η αποκατάσταση της φυσικής ενότητας σ’ ένα ανώτερο επίπεδο συγκρότησης είναι ακριβώς η πραγμάτωση της αληθινής, Θεϊκής φύσης του Ανθρώπινου είδους. - Η θρησκευτική εμπειρία πριν και πέρα απ’ όλα τ’ άλλα (εργασία, γλώσσα) αποτελεί το πρωταρχικό ειδοποιό χαρακτηριστικό του Ανθρώπου, καθώς συγκροτεί το πεδίο φανέρωσης της ιδιαίτερης σύνδεσής του με την καθολικότητα του φυσικού Κόσμου, της ίδιας δηλαδή της εν δυνάμει Θεϊκής του φύσης. Η Ιστορία του Ανθρώπινου είδους μέχρι σήμερα υπήρξε η ιστορία της ανάδυσης της αφηρημένης-αποξενωμένης Θεϊκής του φύσης μέσα από το καθεαυτό φυσικό πεδίο. Η ανάδυση αυτή αποτυπώνεται στην ιστορική εξέλιξη της θρησκείας από τη λατρεία των ζωντανών, πολύμορφων φυσικών δυνάμεων του παραδοσιακού πολυθεϊσμού στη λατρεία του ενός και μοναδικού, αφηρημένου και ανθρωπόμορφου Θεού του μονοθεϊσμού. - Η προνομιακή σχέση του θρησκευτικού πεδίου με το φυσικό-οντολογικό διακύβευμα της Ανθρώπινης Ιστορίας σημαίνει ότι εντός της θρησκείας και στη διαδικασία της εξέλιξής της αποτυπώνεται η διαλεκτική ιδιοποίησης/υπέρβασης του θανάτου. Η δυτική μεταφυσική είναι η αφηρημένη ανάπτυξη της αληθινής, δηλαδή της Ανθρώπινης μεταφυσικής: ο Άνθρωπος είναι η μεταφυσική, το μετα-φυσικό επίπεδο ανάπτυξης της Φύσης. Ο χριστιανισμός αποτελεί την πλέον ανεπτυγμένη-αλλοτριωμένη ιστορική μορφή θρησκείας, κι επομένως εκφράζει (με αλλοτριωμένο ασφαλώς τρόπο, βάζοντας στη θέση του Θεού μια υπερβατική ιδέα κι όχι το πραγματικό, ζωντανό Ανθρώπινο είδος) με τη μεγαλύτερη σαφήνεια την πιο πάνω διαλεκτική και την κατεύθυνσή της. Η έκφραση αυτή δεν είναι παρά ο χριστιανικός μύθος της τελικής Αποκάλυψης-Δευτέρας Παρουσίας του «Θεού» στη Γη και της οριστικής επικράτησής του πάνω στις δυνάμεις του «Κακού». Η επαναστατική θεωρία της Θεϊκότητας του Ανθρώπινου είδους αντιστρέφει και ιδιοποιείται το χριστιανικό μύθο, αποκαθιστά δηλαδή την αντιστροφή που η Εξουσία έχει ήδη διαπράξει ιδιοποιούμενη για λογαριασμό της τη Θεϊκή φύση του Ανθρώπου, και τον τοποθετεί στα πραγματικά ιστορικά και οντολογικά του συμφραζόμενα: Το «Κακό» δεν είναι παρά οι δυνάμεις της καταστροφής του Ανθρώπινου Κόσμου, οι δυνάμεις του Παγκόσμιου Κεφαλαίου. Η «Αποκάλυψη του Θεού στη Γη» δεν είναι παρά η φανέρωση της Θεϊκής δύναμης του Ανθρώπινου είδους μέσα από την Παγκόσμια Επανάστασή του κι επικράτησή του πάνω στις δυνάμεις του «Κακού». «Δευτέρα Παρουσία του Θεού» σημαίνει την ολοκληρωμένη-πραγματική εμφάνιση του Θεού ως Ανθρώπινου είδους συνολικά, σε σχέση με την πρώτη Παρουσία που συνδέθηκε μυθολογικά με την εμφάνιση του «Θεάνθρωπου Χριστού» και δεν ήταν παρά η αφηρημένη-αλλοτριωμένη παρουσία του Θεού ως Ανθρώπινου ατόμου. - Τίποτα λοιπόν δεν έχει χαθεί, τίποτα δεν έχει καθυστερήσει. Ο 21ος αιώνας είναι η εποχή της τελικής σύγκρουσης, η εποχή της εκπλήρωσης των φυσικών-οντολογικών προϋποθέσεων της καθολικής απελευθέρωσης του Ανθρώπου - η εποχή μας.
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στο blog έχουν γραφτεί από το 2001 μέχρι το 2005 (πιθανόν ν’ ακολουθήσουν κι άλλα, πιστεύω πως θα βοηθήσουν και τα γεγονότα), και παρατίθενται κατά χρονολογική σειρά. Ο «χορός» ξεκινάει μ’ ένα κείμενο-μανιφέστο της θεωρίας που γράφτηκε μέσα στη λαίλαπα της περιόδου που ακολούθησε την κοινωνική μάχη στη Γένοβα και το χτύπημα της 11/9 στους Δίδυμους Πύργους κι έχει τη μορφή «ανοιχτής επιστολής» προς τον Παγκόσμιο Καπιταλισμό, και κλείνει μ’ ένα μικρό βιβλίο, ένα βιβλίο που συνιστά την πιο πλήρη, εμπεριστατωμένη, (σχετικά) αναλυτική και (ακόμη πιο σχετικά) νηφάλια πραγμάτευση της θεωρίας. Μπορεί κανείς να ξεκινήσει την ανάγνωση από την αρχή προς το τέλος έτσι ώστε να έχει μια εικόνα της ανάπτυξης της θεωρίας με το πέρασμα του χρόνου, από το τέλος προς την αρχή έτσι ώστε ν’ αποκτήσει πρώτα μια σφαιρική άποψη των αντιλήψεων της θεωρίας επί ενός συνόλου θεμάτων και στη συνέχεια να προχωρήσει προς τις καταγωγικές της πηγές, ή ακόμη και με τυχαία σειρά καθώς το κάθε ξεχωριστό κείμενο διατηρεί ακέραια την ιδιαίτερη νοηματική του συνοχή και αυτοτέλεια.
Καλή ανάγνωση και καλή λευτεριά Επίκτητος Μοντανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου